Tieria pisze:I weź tu wytłumacz takiemu, gdzie on ma dysk D...
Wydaje mi się, że kwestia jest o tyle złożona, że trzeba brać pod uwagę uytkownika komputera i stopień jego zaawansowania. Takie dyskusje były już wielokrotnie poruszane więc nie zaczynajmy podbnejTieria pisze:Tak na podsumowanie chciałbym dodać, że wg mnie użytkownik windowsa potrafi obsługiwać tylko windows, natomiast po linuksie obsłużysz prawie wszystko.
Tak sobie wyobrażam powrót na Windowsa:
"Menadżer pakietów... gdzie tu jest menadżer pakietów... jak to nie ma menadżera pakietów?"
"To ma być * terminal?!"
"Gdzie jest moje /etc ?!"
choć z drugiej strony:
"O, drukarka mi się nie sypie"
Co do managera pakietów i terminala, masz stuprocentową rację - jestem u znajomego, i siedzę przy jego laptopie z Windowsem, po czym kazał mi coś zainstalować. Przez chwilę błądziłem po menu Start. Po chwili mówię mu, by przypomniał mi, gdzie w Windows był terminal albo manager pakietów. Popatrzał się na mnie jakbym spadł z innej planety, a ja przypomniałem sobie, że to przecież poczciwy Xp, a nie Ubuntu 
Dla jednych może to być śmieszne, dla innych dziwne lub nie do pomyślenia, jednak można na tyle przesiąknąć Linuksem, że w pewnych momentach można zapomnieć trochę obsługę systemu Microsoftu. Moim zdaniem, Windows ma malutką przewagę w wygodzie użytkowiania na komputerach niepodłączonych do sieci.Jest tyle czasopism, że użytkownik w którymś na pewno znajdzie program którego potrzebował, lub pójdzie do miejsca z dostępem do internetu, ściągnie jeden plik *.exe, i zainstaluje. W Ubuntu bez sieci jest troszkę trudniej. Jeśli nikt nie używa ze znajomych Linuksa, zawsze można u nich postawić Ubuntu na maszynie wirtualnej, apt'em ściągnąć pakiety, po czym przenieść na np. pendrive. Jeśli znajomy nie pozwoli zwirtualizować u siebie Ubuntu, zawsze zostaje jeszcze 
Skoro taki wątek istnieje i ma się dobrze - niech sobie dalej egzystuje 
