Ubuntu 8.10 RC 64 bit kontra Ruri 77.05 Alpha 31 bit – wrażenia z instalacji

Mam Ubuntu od dość długiego czasu, bywało raz lepiej, raz gorzej. Na nowe wersje systemu, od 6.06, przechodziłem robiąc dist-upgrade. Jako, że pojawiła się wersja RC Ubuntu 8.10 postanowiłem zainstalować ją „na czysto”, tak wiem, to jeszcze wersja beta ale testuję ją od kilku miesięcy i jest wyjątkowo stabilna. Zrobiłem to z czystej ciekawości, by zobaczyć jak teraz przebiegnie instalacja. Jak też, miałem ochotę pokazać, że 64 bity naprawdę nie są takie straszne jak je malują.

Dyski miałem już podzielone, zresztą w sieci jest mnóstwo poradników na ten temat wiec nie widzę potrzeby by to omawiać. Jedynie wspomnę, że mam na dysku trzy partycje: root, swap i home. Instalacja na już przygotowanych dyskach nie powinna sprawić nikomu kłopotu. Wystarczy wybrać w instalatorze opcję ręcznego podziału dysku i odpowiednio przydzielić punkty montowania.

Po zainstalowaniu wita mnie znajomy pulpit Ubuntu, przyznam, że dawno nie widziałem domyślnych ustawień. System praktycznie gotowy do używania.

Mam internet poprzez eth, wiec omija mnie wątpliwa przyjemność konfiguracji. Po prostu działa.
Network-manager bezproblemowo wykrywa sieć i mam połączenie.

Mój komputer udostępnia łącze innym, wiec mam przygotowany skrypt, który jednocześnie jest zaporą i maskaradą. Umieszczam tam gdzie trzeba, odpalam i już milknie walenie w ścianę zirytowanych współlokatorów. 😉 Reszta domowych komputerów już może się cieszyć internetem.
Jeśli nie lubisz bawić się skryptami, a po prostu chcesz się czuć bezpiecznie, wykorzystaj dostępny w Ubuntu UFW albo skorzystaj graficznej nakładki GUFW dostępnej w repozytoriach, dzięki której w łatwy sposób skonfigurujesz sobie zaporę. Wystarczy raz ustawić i zapomnieć.

Czas na aktualizacje oprogramowania. Podmieniam sources.list na własne sprawdzone wpisy i uaktualniam system.

deb http://archive.ubuntu.com/ubuntu intrepid main restricted universe multiverse
deb http://archive.ubuntu.com/ubuntu intrepid-updates main restricted universe multiverse
deb http://security.ubuntu.com/ubuntu/ intrepid-security main restricted universe multiverse
deb http://archive.ubuntu.com/ubuntu/ intrepid-backports restricted main multiverse universe
deb http://archive.ubuntu.com/ubuntu intrepid-proposed restricted main multiverse universe
deb http://archive.canonical.com/ubuntu/ intrepid partner

deb http://packages.medibuntu.org/ intrepid free non-free

deb http://wine.budgetdedicated.com/apt intrepid main

deb http://download.virtualbox.org/virtualbox/debian hardy non-free

deb http://ppa.launchpad.net/reacocard-awn/ubuntu intrepid main
deb-src http://ppa.launchpad.net/reacocard-awn/ubuntu intrepid main

sudo apt-get update && sudo apt-get upgrade

Co prawda apt krzyczy o braku kluczy publicznych ale chwilowo to ignoruję, zajmę się tym później. System uaktualniony. Jako, że jądro zostało również zaktualizowane, decyduję się na restart. System bezproblemowo wstaje. Teraz czas na konfigurację. Mam kartę nVidia GeForce 6150, używałem do niej Envy, albo ręcznie kompilowałem sterowniki, tym razem Menager Sterowników Własnościowych wykrywa kartę i proponuje jeden z trzech dostępnych. Dwa kliknięcia, przelogowanie i już mam odpowiednią rozdzielczość.

Wiem jakie lubię programy, więc odpalam Synaptic i instaluję moje ulubione: mpd+sonata, mplayer, gftpd, ssh, stardic, tilda, Skype i wiele, wiele innych, bez których nie potrafię się obejść na desktopie. Sprawę kodeków, flasha i innych niewolnych aplikacji załatwiam zaznaczając dwie paczki: w64codecs i ubuntu-restricted-extras.
Zaznaczanie chwilę trwa ale opłaca się, po pobraniu i instalacji paczek mam ulubione programy na dysku, działającą muzykę, komunikatory itp. Nawet nie chce myśleć ile czasu by mi zajęło wyszukiwanie tego na stronach i późniejsza instalacja. Kto nie lubi Synaptica, albo dopiero poznaje lub próbuje nowe oprogramowanie, może użyć Dodaj/Usuń. Tam będzie miał programy ładnie pogrupowane w działy z odpowiednimi wyjaśnieniami, co z czym się je.

A czy działa? Hmm… działa, i to bardzo dobrze, flash chodzi tak jak trzeba, Skype również. Nawet kamerka (Creative Technology, Ltd Live! Cam Vista IM), na którą wcześniej musiałem poświęcić trochę czasu, kompilując i dopisując magiczne zdania w konfiguracji, korzysta ze sterowników zawartych w jądrze i po prostu chodzi od pierwszego uruchomienia.

Jedna rzecz mnie zirytowała. Uwielbiam połączenie mpd + sonata. Niestety niezbyt dobrze współpracuje z pulseaudio. Tak, to jeszcze, jakby nie było, beta. Wszystkie inne programy do odtwarzania dźwięku działają. Tylko te nieszczęsne mpd nie chce. Wiec chwilowo muszę zabić pulseaudio i przeładować mpd,

killall pulseaudio sudo /etc/init.d/mpd reload
albo słuchać na innych odtwarzaczach.

Przyszedł czas na dostosowanie wyglądu Ubuntu, odpalenie paru wtyczek Compiza, zmiana tapety czy też motywu. Dodanie kilku programów do sesji. I końcowy efekt wygląda tak:

Jak widać, dużo czasu mi to nie zajęło, najwięcej straciłem na ustawianie efektów czy też wybór motywu. System działa stabilnie. Konfiguracja sprzętu sprowadziła się do dwóch kliknięć (nVidia), bo reszta zadziałała bez zbędnego grzebania. Kwestia muzyki czy filmów to jedynie wybór ulubionego odtwarzacza i instalacja dwóch paczek, o których wcześniej wspomniałem. Dużo programów jest już od dawna dostępnych na 64 bity m.in. Skype, więc i tu również odpada wymuszanie instalacji paczek przeznaczonych dla innej architektury. Praktycznie przez cały proces instalacji i konfiguracji nie zaglądałem do konsoli. Ba, nawet nie miałem potrzeby biegać po stronach w poszukiwaniu odpowiednich paczek. A jednak miło mieć świadomość, że system jest stworzony pod nasz 64bitowy procesor.

Do developerów Ubuntu: Dobra robota.

23 komentarzy do “Ubuntu 8.10 RC 64 bit kontra Ruri 77.05 Alpha 31 bit – wrażenia z instalacji”

Skomentuj mst Anuluj pisanie odpowiedzi

23 komentarzy do “Ubuntu 8.10 RC 64 bit kontra Ruri 77.05 Alpha 31 bit – wrażenia z instalacji”