Trzeba przyznać, że zapowiedź Ubuntu na tablety wywołała poruszenie. Chociaż w okolicach 2010 roku Mark Shuttleworth głośno twierdził, że rynek smartfonów i tabletów jest mu nie po drodze, to od pierwszych pokazów środowiska Unity było wiadomo, iż prędzej czy później Ubuntu trafi na urządzenia mobilne. W 2011 roku Mark zapowiedział Ubuntu 14.04 LTS, który zagości nie tylko na komputerach klasy PC, ale też telefonach, tabletach, telewizorach, sprzęcie AGD i w samochodach.

Canonical zaprezentowała swoją koncepcję interfejsu na tablety. Wyglądem oczywiście przypomina ten, który to mieliśmy okazję zobaczyć podczas zapowiedzi Ubuntu na telefony. Jak się okazuje, wygląd to nie wszystko.

Zatem co nowego jest w Ubuntu na tablety? Co jest w Ubuntu na tablety, czego nie ma w Ubuntu na telefony?

Jeden System, by rządzić wszystkimi…

Cytat z Władcy Pierścieni aż ciśnie się na klawiaturę. Podczas gdy wszyscy zachwycają się (lub marudzą, ze względu na możliwość przypadkowego ich aktywowania) na wykorzystanie wszystkich czterech krawędzi ekranu, na mnie największe wrażenie zrobiła jednorodność interfejsu na różnych urządzeniach. Cała idea Unity polega właśnie na stworzeniu bardzo spójnego ekosystemu pomiędzy wszystkimi urządzeniami. Czy to się udało będzie można stwierdzić dopiero mając w rękach kilka urządzeń. Ale jeżeli oceniać wideo zaprezentowane wczoraj, to trzeba powiedzieć iż Canonical wywiązała się z zadania. Czy to PC, laptop, telefon, tablet czy telewizor, mamy to samo środowisko i ten sam motyw graficzny. Ale interfejs to nie wszystko.

Aplikacje? Jedną z cech aplikacji open source zawsze była wieloplatformowość. Ale dopiero Canonical wyciągnęła wniosek z faktu, że 90% oprogramowania dostępnego w repozytoriach kompiluje się także na architekturę ARM. Oczywiście specyficzne dla tabletów i komórek aplikacje będą potrzebne, chociażby ze względu na specyfikę rozmiaru ekranów dotykowych (i tego, że są… no dotykowe). Ale telefony i tablety po podłączeniu myszki, klawiatury i monitora (za pośrednictwem stacji dokującej) stają się klasycznymi jednostkami centralnymi PC z całym arsenałem ubuntowych repozytoriów.

Chmura? Mamy Ubuntu One. Jasne, że to nie Dropbox, ale już na starcie dostaje się na wszystkich urządzeniach skonfigurowaną usługę chmurową, wraz ze sklepem i innymi rzeczami potrzebnymi do radosnej konsumpcji mediów. Kolejny krok to skrzynki pocztowe z załącznikami w chmurze i integracja programów produkcyjnych z chmurą w celu pracy grupowej. LibreOffice już ma odpowiedni kod (w wersji 4.0 dodano integrację z serwerami wymiany; tylko krok dzieli od integracji z chmurą; istnieje też eksperymentalny kod do normalnej pracy grupowej np. w Calcu). W dalszej kolejności GIMP (istnieje projekt systemu kontroli wersji, a co za tym idzie także pracy grupowej)? Możliwościom nie ma końca.

To, co z prezentacji najbardziej bije w oczy, to uczucie, że na każdym urządzeniu mamy to samo. Jeden system, wiele końcówek, wszędzie mamy dostęp do naszych rzeczy – dokumentów, kontaktów, muzyki, filmów. Moim zdaniem żadnemu producentowi nie udało się jak dotąd tak doskonale zintegrować swoich systemów.

Cztery krawędzie – maksymalne wykorzystanie powierzchni i wielozadaniowość.

Użytkownicy „iUrządzeń” narzekają na brak wielozadaniowości. Użytkownicy Androidów narzekają na „przycinki” przy dużej liczbie uruchomionych programów i nie zawsze wygodne korzystanie z wielu aplikacji na raz. Wszystkim się nie dogodzi i Canonical w żaden sposób nie próbuje znaleźć kompromisu. Ubuntu Tablet idzie w stronę wielozadaniowości i nie oszukujmy się, iż będzie to działać tak samo płynnie jak na prezentacji. Kwestia ile i jakie aplikacje uruchomimy.

Multitasking na Ubuntu Tablet realizuje się za pomocą usługi SideStage. Podczas pracy na tablecie możliwe jest korzystanie z aplikacji przeznaczonych na telefon oraz aplikacji przeznaczonych na tablet w tym samym czasie obok siebie. Według Canonical, na tablecie będziemy mieli możliwość na przykład przeglądania dokumentów podczas rozmowy przez Skype i przerzucania informacji z jednej aplikacji do drugiej bez zbędnego przełączania pomiędzy nimi. SideStage wykorzystuje prawą krawędź ekranu. Można tam umieścić typowo smartfonowe aplikacje (z pionowym interfejsem) i w razie potrzeby wywoływać aktywując prawą krawędź. Ważna informacja – można płynnie regulować jaka część ekranu tabletu wykorzystywana jest przez poszczególne elementy.

Podłączając Ubuntu Phone do większego tabletu, telefon przełączy się na typowo tabletowy interfejs, gdzie SideStage da dostęp do uruchomionych aktualnie na telefonie aplikacji. Dokładając do tego mysz i klawiaturę przekształcimy takie urządzenie w pełnoprawny komputer z pełnowartościowym systemem Ubuntu. Podłącz tablet czy telefon do telewizora a otrzymasz pełne Ubuntu TV.

Typowy Launcher z Unity, wraz z aktywatorem Dasha znajduje się zgodnie z tradycją na lewej krawędzi i działa identycznie jak w desktopie.

Dolna krawędź służy do wywołania menu aktualnie uruchomionego programu. To pole do popisu dla deweloperów, gdyż możliwości są ogromne. Generalnie ja to widzę jako odpowiednik menu kontekstowego, miejsce gdzie można umieścić nieco rzadziej używane polecenia. Albo, jak na wideo promocyjnym, kontrolki odtwarzacza wideo. Zapewne znajdzie się tam też ekranowa klawiatura.

Górna prawa krawędź to miejsce na powiadomienia i sterowanie systemem. Menu zarządzania siecią, synchronizacji z chmurą, kalendarz, powiadomienia z social media i tak dalej. Wszystko w klasycznej, rozwijanej-po-aktywacji formie.

Nie mój, nie twój, a „Nasz” tablet.
Ubuntu Tablet, podobnie jak wersja Ubuntu na komputerze, ma umożliwić korzystanie z wielu kont użytkowników oraz konta gościa. Oczywiście oznacza to tyle, że w łatwy sposób będziemy mogli dzielić się tabletem z bliskimi, a także udostępnić urządzenie znajomemu gdyby musiał nagle skorzystać np. z internetu. O bezpieczeństwo naszych danych ma dbać pełne szyfrowanie dysku oraz dodatkowe szyfrowanie danych użytkownika. Jest to jedna z najczęściej pożądanych przez głośno krzyczących krytyków funkcja sprzętu mobilnego. Canonical wychodzi naprzeciw ich oczekiwaniom.

Halo, halo… Kontrola głosowa.
Użytkownicy środowiska Unity na komputerach zdążyli już poznać HUD. Oczywiście nie zabraknie tej usługi w Ubuntu na tabletach. Mało tego… Canoncal postanowiła wprowadzić kontrolę HUD za pomocą głosu, co ma dodatkowo ułatwić takie rzeczy jak edycję zdjęć lub filmów, bądź zarządzanie dokumentami.

Wszystko pięknie, ale na czym to zadziała?
Canonical wraz prezentacją interfejsu, podała informacje dotyczące wymagań sprzętowych.

Minimalne

CPU: dual-core Cortex A15
RAM: 2GB
Dysk: 8GB
Ekran: 7 – 10 cali plus czteropunktowy multitouch

Rekomendowane:

CPU: Quad-core A15 albo Intel x86
RAM: 4GB
Dysk: 8GB
Ekran: 10 – 12 cali plus dziesięciopunktowy multitouch

Oficjalnie Ubuntu na tablety ma zostać zaprezentowane podczas Światowych Targów Technologii Mobilnych w Barcelonie w dniach 25-28 lutego.

Źródła:
Blog Marka Shuttlewortha
Ubuntu.com
Informacje dla partnerów
Ubuntu Wiki

Tekst powstał przy współudziale bear7
Korekta: admo